Prowadzili koczowniczy tryb zycia przenosili sie z meijsca na
meijscie w ceu poszukiwanaia pozywienia.Mieszkali w jaskiniach
chodzili w ubranaich ktore szylyu pierwotne kobiety. Kobiety
zajmowaly sie dziecmi i szyciem ubran a mezczyczni polowali na
zwierzeta zeby mieli pokarm.Grupa ludzi przenoszocych sie
wynosila 20-30 osob.
Skopiowane z jakiejś strony.
warunki życia? różne, jaskinia lub prowizoryczne szałasy,
mieszkano w grupie, mężczyźni chodzili na polowanie a kobiety
zajmowały się "domem" i uprawami. Dobrze rozwinięte myślistwo
oraz rzemiosło
Pierwsi ludzie żyli w Afryce. Ich głównym zajęciem było
zdobywanie pożywienia. Jadłospis człowieka pierwotnego był
bardzo skromny i składał się przede wszystkim z roślin,
owoców, nasion, korzonków, owadów i ptasich jaj. Wszystkie te
pokarmy spożywane były na surowo, ponieważ człowiek nie
umiał jeszcze posługiwać się ogniem. Z czasem ludzie zaczęli
chwytać drobną zwierzynę i to zapoczątkowało okres polowań.
Ponieważ natura nie wyposażyła człowieka w potężne kły
i pazury zaczęli posługiwać się prostymi narzędziami.
Wykonywali je z kamienia, drewna, kości i rogów. Z drewna
robili też dzidy, a z kości zwierząt igły. Okrycia chroniące
przed zimnem szyli ze skór zwierzęcych.
Człowiek pierwotny żył na otwartej przestrzeni, w gromadach
składających się z kilku rodzin. Wspólnie łatwiej im było
zdobywać pożywienie i bronić się przed zwierzętami.
Prowadził koczowniczy tryb życia. Bardzo często, szczególnie
w poszukiwaniu pożywienia, przenosił się z jednego miejsca w
inne. Członkowie gromady dzielili się obowiązkami.
Mężczyźni zajmowali się najczęściej obroną i polowaniem.
Kobiety przyrządzały posiłki z mięsa upolowanych zwierząt,
złowionych ryb oraz zebranych w lesie grzybów i jagód. Poza
tym opiekowały się dziećmi i szyły ubrania. Przed dzikimi
zwierzętami i niesprzyjającą pogodą ludzie pierwotni chronili
się w jaskiniach. Później nauczyli się budować proste
domostwa. Były to najczęściej szałasy i ziemianki wykonane z
drewna, kości i skór zwierząt. Ludzie pierwotni zaczęli
polować w grupach na większe i silniejsze zwierzęta. Aby
jednak było to możliwe, musieli ulepszać swoje narzędzia.
Bardzo pomocna okazała się wtedy nowa broń ? łuk. Zaczęli
trudnić się rybołówstwem. Taka obfitość pożywienia
spowodowała, że ludzie mogli zostać w jednym miejscu nawet do
kilku miesięcy. A ponieważ potrafili budować szałasy, nie
byli zdani tylko na przychylność natury. Szybko też
rozpowszechniła się umiejętność rozpalania ognia. Tego
odkrycia dokonano prawdopodobnie przypadkiem. Pewnego razu
człowiek, wykonując narzędzia, uderzył kamieniem o kamień.
Nagle pojawiła się iskra, która spadła na kępę suchych traw
i wznieciła ognisko. Umiejętność rozpalania ognia zmieniła
życie ludzi pierwotnych. Ogień ogrzewał ich, umożliwiał
gotowanie potraw i odstraszał dzikie zwierzęta. Powoli zaczęli
również oswajać zwierzęta: psy, wilki, owce, kozy, krowy.
Zaczęli interesować się rolnictwem. Zaobserwowali mianowicie,
że jeśli nasiona spadną na ziemię, to po pewnym czasie
wyrasta z nich roślina. Dla człowieka pierwotnego było to
wielkie odkrycie. Uprawa roślin zmusiła ludzi do porzucenia
koczowniczego trybu życia, który z czasem przeobraził się w
pół-osiadły.Osiadły tryb życia człowieka pierwotnego
W neolicie dokonała się wielka rewolucja w życiu ludzi.
Polegała ono na rozpoczęciu uprawy roślin i przejściu do
życia osiadłego. Polegała ona na założeniu wioski
,udomowieniu zwierząt polowaniu i zbieraniu jagód . Dzięki
nowemu sposobowi gospodarowania pojawiły się względne
nadwyżki żywności. Zaczęły rozwijać się różne dziedziny
sztuki: garncarstwo i krawiectwo (polegało ono na tkaniu
.Czynność tą wykonywano na tak zwanym krośnie) oraz
rozkwitły kulty religijne. Szczególnego znaczenia nabrały
kulty związane z cyklami przyrody, które miały wielkie
znaczenie dla społeczności rolniczych. Wzrosła liczba
ludności, zaczęły powstawać duże osady rolnicze, wkrótce
także miasta, a wreszcie także i państwa.
W II tysiącleciu p.n.e. narodziła się w Europie tajemnicza
kultura megalityczna. Niewiele wiadomo o jej twórcach, choć
ślady ich działalności przetrwały do dzisiaj. Są to
potężne budowle wznoszone z surowych, często nieobrobionych
bloków skalnych. Wyróżniamy wśród nich dolmeny (kamienne
płyty ustawione pionowo i przykryte płaskim głazem), menhiry
(głazy wbite pionowo w ziemię) i kromlechy (ustawione w okręgu
pionowe głazy przykryte płaskimi odłamkami skalnymi).
Najsłynniejszym ze wszystkich dzieł kultury megalitycznej jest
Stonehenge w Anglii. Wielkość tych prac świadczy o dużej
liczebności twórców, wielkiej dyscyplinie i silnej władzy
centralnej.