Uważam, że należy z tym poczekać do ślubu. No, a przynajmniej do momentu aż będzie się miało narzeczoną/narzeczonego. Myślę, że ten pierwszy raz powinien być wyjątkowy i magiczny, więc warto poczekać i zrobić z kimś kogo będziemy naprawdę kochać.

Ja też mam przyjaciela. I nie wyobrażam sobie życia bez niego ;P, he he. I również mogę śmiało stwierdzić, że taka przyjaźń jest lepsza niż np. damsko-damska. To chyba dlatego, że ze strony mojego przyjaciela dostaję duże wsparcie. Wcale nie twierdzę, że jeśli to przerodzi się w coś więcej to przyjaźń się kończy. Tak nigdy nie będzie. Ale jest przecież pewna granica. Bardzo cienka zresztą. Granica między tą starą, dobrą przyjaźnią a zupełnie nowym uczuciem- miłością. Tylko że nie chodzi mi o miłość przyjacielską, a o taką jaka jest w normalnym związku. I chodzi o to jak tej granicy nie przekroczyć. Bo są pewne rzeczy, które robi się tylko z chłopakiem/dziewczyną i te, które z przyjacielem/przyjaciółką. Moja znajomość z najlepszym kolegą, nie wiedzieć jak i kiedy, zaczęła przeradzać się w coś więcej. Ale się w czas opamiętaliśmy. Bo i ja, i on chcieliśmy mieć tylko przyjaciela, nie partnera. Więc ponawiam pytanie: jak myślicie, gdzie jest ta granica, której przekraczać przyjaciele nie powinni??

nie, nie przeszkadzałby mi ani aparat, ani okulary. ale oczywiście jakoś w tym musiałby wyglądać.

Mi się bardzo podoba 'Sober' xD