Dziewczyno tylko i wyłącznie należy zamknąć ten rozdział, bo nic dobrego po tym człowieku już spodziewać się nie możesz. Ja wiem, że w takich sytuacjach nie widzi się już innych ludzi, ale prawda jest taka, że jest mnóstwo facetów nawet o niebo lepszych od tego co miałaś. Trzeba tylko się pokazywać światu, bo zamykając się w czterech ścianach niczego nie zwojujesz. Zrób też sobie takie ćwiczenie terapeutyczne: weź do rąk kartkę papieru i wyobraź sobie, że to jest ten Twój były, wyobraź sobie wszystkie żale i złości, wczuj się, po czym zrób z tą kartką to, co chciałabyś zrobić z nim /tylko nie przytulaj przypadkiem!;)/, po niektórym przynosi ulgę.

tak, tylko co zrobić w tejże sytuacji eh..

Adriano Celentano - La Shate Mi Cantare chyba włoska ;)

wykrzyczeć mu to co leży na sercu prosto w twarz , wybaczyć cokolwiek zrobił złego, i usunąć kompletnie ze swojego życia, inaczej będzie się wciąż i wciąż żyło przeszłością.. a i oczywiście nie zaszywać się w domu!

Tato kupił Jasiowi kolejkę. Ojczulek zadowolony, że będzie miał chwile spokoju poszedł oglądać tv, lecz nie za długo nacieszył się owym spokojem, ponieważ co rusz słyszy: "Wsiadać q*wa, wysiadać q*rwa" i tak kilka razy, aż się wkurzył, poszedł do Jasia i mówi: "Jeśli jeszcze raz przez najbliższą godzinę usłyszę, że przeklinasz, zabiorę kolejkę i wyrzucę na śmietnik!". Jasiu się przejął, a ojciec powrócił do tv. Mija 15min - cisza, 30min - cisza, 1h - cisza. Ojciec już dumny, że ma takiego posłusznego synka, aż nagle słyszy: "Wsiadać q*wa, bo przez tego ch*ja mamy godzinę opóźnienia!!" ;)

odpowiedź brzmi - nie. kolejne: czy zdradziłeś/aś swoją drugą połówkę?

przyznam, że nie mam nic do homoseksualistów, choć na wyobrażenie o dwóch facetach razem /seksualnie/ - czuję obrzydzenie.. zaś do kobiet nie mam nic, wręcz przeciwnie :D

Paliłam kilka dobrych lat, niemal codziennie. Skutki? Problemy z pamięcią, paranoja, depresja, natrętne myśli. -> leczenie odwykowe + psychiatryczne i dziś już jest lepiej, choć odczuwam skutki wciąż, ale z mniejszym natężeniem. A przyznam, że miewam momenty, w których z chęcią bym zajarała, ale sorry - podziękuje już za to co doświadczę później..

jeżeli udajesz kogoś innego i ludzie Cię takiego lubią/tolerują to szkoda na nich tracić swego czasu! Tylko i wyłącznie trzeba być sobą, choć w dzisiejszych czasach jest to utrudnione, ponieważ w koło wymagają od nas byśmy byli tacy i tacy, że powinniśmy to i to. Dlatego trzeba się nauczyć żyć przede wszystkim ze samym sobą, i przede wszystkim AKCEPTOWAĆ siebie takim jakim się jest, inaczej nic nie ma sensu, co to za życie takie udawane? A jeżeli ktoś nie akceptuje Cię po prostu za to że jesteś, to nic nie warta taka znajomość, a pamiętajcie - jest nas mnóstwo i wystarczy tylko pomysłu, odwagi, akceptacji i gdziekolwiek można znaleźć takich co będziemy my im odpowiadali, i oni nam :]

Miałam kilka traumatycznych przeżyć w swoim życiu, nie raz nie miałam już sił by żyć, marzyłam tylko o śmierci, ale dziś z deka zmądrzałam/uporałam się z tym, ponieważ jest bardzo mocny argument ku temu by żyć, którego nikt na świecie nie podważy - nikomu nie wiadomo w 100% co się dzieje tam po drugiej stronie, a jeśli jest gorzej? Są i takie wersje.. Wolę nie ryzykować, choć przyznam, że czasem miewam chwile, gdy myślę o śmierci w sensie ciekawości - że chciałabym już znać odpowiedź na to pytanie - jak tam jest i czy w ogóle jest.. hm..