o ja czytałem o tym ostatnio. Wcale jej nie zazdroszcze,

Na jej miejscy kontaktowała bym sie z centrum Medycznym kardiotel. Udało mi sie znaleźć tutaj http://www.kardiotel.pl/stozek-rogowki kilka informacji na ten temat. Tam wykonują to specjaliści wiec powinni pomóc, Twojej koleżance.

A nie ma na okolicy jakieś specjalistycznej placówki w której mogła byś to leczyć? takiej typowo okulistycznej?

Takie placówki łatwo znaleźć w sieci, ale oczywiście są prywatne, bo NFZ nie wszystko refunduje...

Jeśli chodzi o leczenie stożka rogówki, to mogę podsunąć klinikę Blikpol z pomorza, dokładnie Sopot - na Monciaku mają siedzibę. Adres ich strony ze szczegółami: http://www.blikpol.pl/stozek-rogowki#axzz3CF1ucVoC .

Polecam sopot

Keratoconus to rzadka, niezapalna choroba oczu, w której rogówka oka staje się coraz cieńsza i zdeformowana. Normalnie rogówka przylega ściśle do gałki ocznej jako cienka, przezroczysta skóra. W keratoconusie natomiast wybrzusza się w kształcie stożka. Choroba często zaczyna się w jednym oku, ale z czasem dotyka obu oczu. Keratoconus może występować w epizodach lub postępować stale. Ostrość widzenia nadal się zmniejsza, aż do zatrzymania choroby zwykle w wieku około 40 lat. Osoby z keratoconusem zazwyczaj otrzymują okulary lub soczewki kontaktowe, aby zrekompensować utratę wzroku. Operacja wykonana w warunkach ambulatoryjnych może często spowolnić lub zatrzymać szybkie pogarszanie się stanu zdrowia. Przyczyny powstawania keratoconusu nie są znane. Istnieją jednak czynniki, które sprzyjają deformacji rogówki.

Wrażliwość na światło, jak również niewyraźne i zniekształcone widzenie mogą być pierwszymi oznakami keratoconus. Typowe jest to, że ostrość widzenia często się zmienia i konieczne jest wielokrotne korygowanie siły okularów lub ponowne dopasowanie soczewek kontaktowych. Bardzo często jedno oko jest bardziej dotknięte niż drugie. Niektóre osoby z keratoconusem są szczególnie wrażliwe na światło. Czasami występują również zmiany strukturalne w oku, takie jak żółtobrunatne linie lub zielonkawobrunatny pierścień na brzegu rogówki. Zaawansowany keratokonus może być widoczny z zewnątrz: Wtedy dolna powieka odkształca się jak stożek przy patrzeniu w dół.

Przyczyna choroby nie jest znana, ale podejrzewa się, że rogowaceniu sprzyjają następujące czynniki: nawracające urazy rogówki, na przykład przez częste pocieranie oczu lub źle dopasowane twarde soczewki kontaktowe predyspozycje dziedziczne: Około 6 do 8 procent osób z keratoconusem ma krewnych, którzy również mają tę chorobę. Alergie Choroby tkanki łącznej Ponadto osoby z zespołem Downa (trisomia 21) są bardziej narażone na rozwój keratoconus. Keratoconus jest jedną z najczęstszych chorób rogówki. Szacuje się, że co roku zapada na nią jedna na 2 tys. osób. Choroba oczu zaczyna się zwykle u chłopców w wieku kilkunastu lat, a u kobiet na początku lat 20. Tylko rzadko keratoconus pojawia się później w wyniku zmian hormonalnych, na przykład w czasie ciąży lub menopauzy. Po około 20 latach od wystąpienia choroby często dochodzi do jej zahamowania, zwykle około 40 roku życia. Keratoconus zazwyczaj dotyczy obu oczu. Nie musi być on jednak taki sam w obu oczach. Może się zdarzyć, że jedno oko pozostanie bez objawów.

Normalne badanie okulistyczne zwykle nie wystarcza do wykrycia keratokonusa we wczesnym stadium. Często najpierw mylona jest z astygmatyzmem, czyli powszechną nieregularnością rogówki. W przypadku silnie zmieniającej się ostrości wzroku lub niewyraźnego widzenia mimo korekcji okularami, przydatny jest dokładny pomiar rogówki. Lekarze wykorzystują do tego celu tzw. topografię rogówki lub optyczną koherentną tomografię (OCT). Dzięki tym badaniom można wykryć grubość i skład, a także zmiany komórkowe i zmętnienia rogówki.

Źródło: http://www.biotrendy.pl/kategoria-produktu/wzrok-i-sl uch/

Leczenie keratoconus zależy od stadium i sposobu postępu choroby: Jeśli keratokonus jest stabilny, czyli zmienia się tylko nieznacznie lub wcale, to wada wzroku jest głównie korygowana. Jeśli szybko się pogarsza, staramy się ją zatrzymać. Początkowo okulary lub soczewki kontaktowe mogą zrekompensować wadę wzroku. Zwłaszcza stabilne (twarde) soczewki kontaktowe często przywracają dobre widzenie, ale nie każdy może je tolerować. W takim przypadku rozwiązaniem mogą być specjalne soczewki, takie jak hybrydowe lub twardówkowe. Okuliści mogą powstrzymać rogówkę przed dalszym wybrzuszaniem się poprzez zastosowanie procedury zwanej UV riboflavin crosslinking. Aby to zrobić, najpierw po miejscowym znieczuleniu usuwają wierzchnią warstwę rogówki, a następnie aplikują do oka płyn zawierający witaminę ryboflawinę. Późniejsze naświetlanie promieniami UV-A powoduje usieciowanie włókien kolagenowych tkanki łącznej w obrębie rogówki, stabilizując ją. Metoda ta nie koryguje wady wzroku, ale spowalnia jej postęp. Szczególnie we wczesnym stadium, często może zapobiec pogorszeniu się wzroku. Jeśli rogówka stała się zbyt cienka w zaawansowanym keratoconusie, sieciowanie ryboflawiną UV nie jest już rozwiązaniem.