Ej, weś się ogarnij ;) . Masz rodziców, prawda? Może nie uważasz ich za idealnych, ale pomyśl, co byś zrobił na ich miejscu, gdyby twoje dziecko, dla którego nieba uchyliłbyś, popełnia SAMOBÓJSTWO. Ty i twój mąż zostajecie podejrzeni o zabójstwo, chociaż znacie prawdę, a na dodatek będziesz się obwiniać, że to twoja wina, że zraniłaś swoją córkę/swojego syna... To samo poczują Twoi rodzice. Mówię serio ;) .

Tak, chcę teraz. Jak patrzę z jakimi ludźmi zadającymi takie pytania żyję na świecie :D A tak na serio, to zdaję se sprawę, że chłopak, którego kocham nie odejdzie ze mną, a ja może nadarzy się okazja, by być ze sobą, a wtedy byłabym wściekła, czemu nie zostałam na ziemi...

Dodam jeszcze - gdybym jednak nie miała umrzeć, to i tak bym się zabiła, myśląc, że go już nigdy nie zobaczę :(

No więc odpowiem bezczelnie chamsko, jak na bezczelną egoistkę przystało: Powiedziałabym pewnemu Krzyśkowi, że serio kończy mi się życie, a moim ostatnim życzeniem jest to, aby spędził ze mną pozostały czas i bym się z nim całowała ile wlezie, a potem, żeby nie wrócił do dziewczyny, zabiła każdym możliwym sposobem... i zabrała ze sobą ; *

Tylko nie uznajcie, że jestem jakąś niewierzącą i zaprzeczającą wszystkim teoriom biblijnym... ;) Więc moje myślenie wygląda następująco: Spójrzcie na inne wiary, jakie przerabialiście na historii, polskim itp... Np. Grecy. Wieżyli w bogów, nie? I czego się dowiadujemy z lekcji? Że oni sobie ich tylko wymyślili, więc ktoś z prawdziwą wyobraźnią i talentem pisarskim wymyślił se Boga (wybaczcie zawzięci katolicy) i napisał Biblię... A skąd macie pewność, że dusza istnieje? :D To może inaczej: to tak jakbym powiedziała, że cień to część mnie - tak wierzyli Egipcjanie. I jajco, bo tak nie jest... Kochani, jak umrzemy, to się dowiemy... :) Ja nie chcę umierać i dlatego kończę mój intensywny monolog słowami: 'lepiej wierzyć, na wypadek, gdyby się okazało, że to nie bujda...' .

A wiesz, odpowiem ci tak, frytko: Kiedyś byłam młoda i głupia - chciałam zacząć się ciąć, ale przecież co mi to da? Problemów to nie rozwiąże, a przez to (jakby spojrzeć z punktu widzenia doświadczonych medyków) obniży mi się poziom krwi ;p . Nie będę idiotką i powiem szczerze - ja też w twoim wieku zapaliłam papierosa. Bałam się, że mnie to wciągni, uzależni. Ale tak się nie stało. Gdy raz mnie na paleniu złapała mama, to nic mi nie zrobiła, mimo że normalnie jest ostra. Ale za to, jak wygadała tacie, to miałam niezłe kazanko ;] . Jeśli masz pedagoga szkolnego, to nie żucaj się od razu po psychologach... No wiesz - małe kroki. Ponieważ jest taka różnica - pedagog dostosowuje się do dzieci, nastolatek, a psycholodzy niektórzy potraktują cię jak jakieś bździdło co przyszło się skarżyć [proszę wybaczyć, jeśli uraziłam ;) ] . Jeśli pomogłam, to czuję się zaszczycona ; > .