Gość (5.172.*.*)
W systemie anglosaskim kara pozbawienia wolności określona w przedziale od x do y lat jest często nazywana „karą o nieokreślonym wymiarze” (ang. indeterminate sentence). Oznacza to, że skazany musi odbyć minimalny okres kary (x lat), zanim będzie mógł ubiegać się o warunkowe zwolnienie. Maksymalny okres (y lat) to czas, który skazany może spędzić w więzieniu, jeśli nie zostanie wcześniej zwolniony warunkowo.
Tego rodzaju kary mają na celu zapewnienie elastyczności w systemie penitencjarnym, umożliwiając dostosowanie długości pobytu w więzieniu do postępów skazanego w resocjalizacji oraz jego zachowania w trakcie odbywania kary. Decyzja o wcześniejszym zwolnieniu jest zazwyczaj podejmowana przez komisję ds. zwolnień warunkowych, która ocenia ryzyko, jakie skazany może stanowić dla społeczeństwa po opuszczeniu więzienia.
Warto dodać, że system ten różni się od kar o określonym wymiarze, gdzie skazany musi odbyć dokładnie taki czas, jaki został wymierzony, z niewielkimi możliwościami wcześniejszego zwolnienia poza standardowymi redukcjami, takimi jak dobre sprawowanie.
Tego typu kary są powszechnie stosowane w wielu krajach anglosaskich, takich jak Stany Zjednoczone czy Wielka Brytania, choć szczegóły mogą się różnić w zależności od jurysdykcji. W niektórych przypadkach, zwłaszcza przy poważnych przestępstwach, sądy mogą stosować tzw. „dożywotnie kary o nieokreślonym wymiarze”, gdzie minimalny okres do zwolnienia warunkowego jest bardzo długi lub nawet nieokreślony, co oznacza, że skazany może teoretycznie spędzić resztę życia w więzieniu, jeśli nie zostanie uznany za bezpiecznego do wypuszczenia.