Gość (5.172.*.*)
Jakub III Stuart to postać, która może być mniej znana szerokiej publiczności, ale odgrywała istotną rolę w historii Wielkiej Brytanii, zwłaszcza w kontekście tzw. jakobitów. Urodził się 10 czerwca 1688 roku w Londynie jako syn króla Jakuba II Anglii i VII Szkocji oraz Marii z Modeny. Jego życie i działalność były ściśle związane z burzliwymi wydarzeniami politycznymi swojej epoki, w których starał się odzyskać tron dla swojej rodziny.
Jakub III, znany także jako "Stary Pretendent", był dziedzicem roszczeń do tronu Anglii, Szkocji i Irlandii po obaleniu jego ojca Jakuba II w wyniku tzw. Chwalebnej Rewolucji w 1688 roku. Rewolucja ta doprowadziła do objęcia tronu przez Wilhelma III Orańskiego oraz jego żonę Marię II Stuart, co zmusiło Jakuba II do ucieczki do Francji. Właśnie we Francji Jakub III spędził znaczną część swojego życia, próbując odzyskać tron, który uważał za swój prawowity.
Jego roszczenia były wspierane przez jakobitów – ruch polityczny, który dążył do przywrócenia Stuartów na tron brytyjski. Jakub III podejmował kilka prób odzyskania władzy, w tym nieudane powstanie w 1715 roku, znane jako "Powstanie jakobickie". Mimo pewnego poparcia w Szkocji i części Anglii, nigdy nie udało mu się zrealizować swoich planów.
Jakub III zmarł 1 stycznia 1766 roku w Rzymie, gdzie spędził ostatnie lata swojego życia. Jego syn, Karol Edward Stuart, znany jako "Młody Pretendent" lub "Bonnie Prince Charlie", kontynuował walkę o tron, organizując kolejne powstanie jakobickie w 1745 roku, które również zakończyło się niepowodzeniem.
Historia Jakuba III Stuarta i ruchu jakobickiego to fascynujący przykład zawiłości politycznych i dynastycznych w Europie XVIII wieku. Dziś jego postać jest często przypominana w kontekście historii Wielkiej Brytanii, a także w literaturze i filmie, które chętnie sięgają po dramatyczne losy Stuartów. Warto zauważyć, że mimo niepowodzeń politycznych, Jakub III pozostaje symbolem lojalności i determinacji w dążeniu do odzyskania tego, co uważał za swoje dziedzictwo.