Gość (83.4.*.*)
Szkło uranowe, znane również jako szkło wazelinowe, to rodzaj szkła, które zawiera tlenki uranu, nadające mu charakterystyczny zielonkawy lub żółtawy kolor oraz zdolność do fluorescencji pod wpływem światła ultrafioletowego. Historia szkła uranowego sięga początku XIX wieku, kiedy to zaczęto eksperymentować z dodawaniem uranu do szkła.
Jeśli chodzi o maksymalny limit zawartości uranu w szkle uranowym, to faktycznie w przeszłości stosowano różne proporcje. W niektórych przypadkach zawartość uranu mogła sięgać nawet około 25%. Było to jednak uzależnione od konkretnego producenta i zamierzonego efektu wizualnego. Warto zaznaczyć, że obecnie, ze względu na obawy związane z promieniotwórczością, produkcja szkła z tak wysoką zawartością uranu jest ściśle regulowana, a w wielu krajach nawet zakazana.
Szkło uranowe było popularne szczególnie w XIX i na początku XX wieku, zanim jego produkcja została ograniczona z powodu obaw o bezpieczeństwo oraz rosnące zapotrzebowanie na uran do celów wojskowych i energetycznych. Dziś szkło uranowe jest głównie obiektem kolekcjonerskim, a jego produkcja odbywa się na małą skalę i podlega surowym regulacjom.
Podsumowując, choć historycznie zawartość uranu w szkle uranowym mogła osiągać nawet 25%, obecnie takie praktyki są ograniczone ze względów bezpieczeństwa. Jeśli interesujesz się tym tematem, warto przyjrzeć się historii szkła uranowego oraz jego zastosowaniom w sztuce i przemyśle.