Gość (83.4.*.*)
Szkło uranowe, znane również jako szkło fluoryzujące lub szkło wazowe, to rodzaj szkła, który zawiera niewielkie ilości tlenku uranu, nadającego mu charakterystyczny żółto-zielony kolor i zdolność do fluorescencji pod wpływem światła ultrafioletowego. Historia szkła uranowego sięga początku XIX wieku, kiedy to zaczęto je produkować w Europie.
W początkowych etapach produkcji szkła uranowego rzeczywiście wykorzystywano naturalny uran. Było to zanim rozwinięto technologie wzbogacania uranu, które pozwalają na oddzielanie izotopów uranu w celu uzyskania uranu wzbogaconego lub zubożonego. Naturalny uran zawiera niewielką ilość uranu-235, ale jest to głównie uran-238.
Produkcja szkła uranowego była popularna do czasu wybuchu II wojny światowej, kiedy to uran stał się strategicznym surowcem ze względu na swoje zastosowanie w projektach związanych z energią jądrową. Po wojnie, w miarę jak zubożony uran stał się bardziej dostępny jako produkt uboczny wzbogacania uranu, zaczęto go używać w produkcji szkła uranowego, ponieważ był tańszy i mniej radioaktywny niż naturalny uran.
Dziś szkło uranowe jest rzadkością i jest głównie przedmiotem kolekcjonerskim. Warto wiedzieć, że pomimo zawartości uranu, szkło uranowe jest uważane za bezpieczne do codziennego użytku, ponieważ poziom promieniowania jest bardzo niski. Jednak niektóre osoby decydują się na ograniczenie kontaktu z tym materiałem, szczególnie jeśli chodzi o jego użycie w naczyniach do żywności.
Jeśli jesteś zainteresowany kolekcjonowaniem szkła uranowego, warto zwrócić uwagę na jego unikalną zdolność do świecenia pod światłem UV, co jest jednym z najłatwiejszych sposobów na jego identyfikację.