Gość (5.172.*.*)
Utwór "Cień wielkiej góry" zespołu Budka Suflera to jeden z tych kawałków, które na stałe wpisały się w historię polskiej muzyki rockowej. Piosenka pochodzi z debiutanckiego albumu zespołu, wydanego w 1975 roku, który nosi ten sam tytuł. "Cień wielkiej góry" to nie tylko muzyczna podróż, ale również emocjonalna opowieść, która porusza głębokie tematy.
Tekst utworu zainspirowany jest tragicznym wypadkiem polskich himalaistów, którzy zginęli podczas wyprawy na Lhotse w Himalajach w 1974 roku. To wydarzenie wstrząsnęło nie tylko środowiskiem wspinaczkowym, ale także całą Polską. Piosenka jest hołdem dla tych śmiałków, którzy oddali życie, próbując zdobyć szczyt. W warstwie lirycznej utworu można odnaleźć refleksje nad ludzką odwagą, determinacją, ale także kruchością życia i nieuchronnością śmierci.
Muzycznie "Cień wielkiej góry" to rockowa ballada z charakterystycznym, melancholijnym brzmieniem, które doskonale oddaje nastrój tekstu. Wokal Krzysztofa Cugowskiego, pełen emocji i pasji, dodatkowo potęguje wrażenie, jakie wywołuje ta kompozycja. Instrumentalna część utworu, z wyraźnymi, progresywnymi wpływami, dodaje mu głębi i sprawia, że jest to dzieło ponadczasowe.
"Cień wielkiej góry" to nie tylko opowieść o konkretnej tragedii, ale także uniwersalna refleksja nad ludzkimi dążeniami, marzeniami i ich ceną. To utwór, który skłania do zastanowienia się nad tym, co w życiu naprawdę ważne, i jak daleko jesteśmy w stanie się posunąć, by zrealizować swoje pasje. Dla wielu słuchaczy ta piosenka stała się symbolem odwagi i poświęcenia, a także przypomnieniem, że w cieniu wielkich marzeń często kryją się równie wielkie wyzwania i niebezpieczeństwa.