Gość (5.172.*.*)
Klasyfikacja ICD-10, czyli Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych, jest narzędziem opracowanym przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) mającym na celu standaryzację diagnoz medycznych na całym świecie. ICD-10 to dziesiąta wersja tej klasyfikacji, która została oficjalnie przyjęta przez WHO w 1990 roku. W Polsce, jak i w wielu innych krajach, zaczęła obowiązywać w 1997 roku, zastępując wcześniejszą wersję ICD-9.
ICD-10 jest niezwykle ważnym narzędziem w medycynie i zdrowiu publicznym, ponieważ umożliwia jednolite rejestrowanie, analizowanie, interpretowanie i porównywanie danych dotyczących zachorowalności i umieralności na całym świecie. Dzięki temu możliwe jest lepsze zrozumienie trendów zdrowotnych, planowanie opieki zdrowotnej i alokacja zasobów.
Jeśli chodzi o wersje tej klasyfikacji, ICD-10 jest dziesiątą edycją, jednak od momentu jej wprowadzenia WHO regularnie aktualizuje i rewiduje jej treść, aby była zgodna z najnowszymi osiągnięciami medycyny i nauk zdrowotnych. Aktualizacje te mogą obejmować dodawanie nowych jednostek chorobowych, modyfikacje istniejących kodów oraz usuwanie przestarzałych kategorii.
Warto również wspomnieć, że ICD-11, czyli jedenasta wersja klasyfikacji, została przyjęta przez WHO w 2019 roku i zaczęła obowiązywać od 1 stycznia 2022 roku. ICD-11 wprowadza wiele istotnych zmian i nowości, dostosowując klasyfikację do współczesnych potrzeb i technologii, takich jak lepsza integracja z systemami informatycznymi w ochronie zdrowia.
Podsumowując, ICD-10 obowiązuje od lat 90. XX wieku, a WHO regularnie aktualizuje jej treść, aby była zgodna z najnowszymi osiągnięciami medycyny. Obecnie, ICD-11 stopniowo zastępuje ICD-10, wprowadzając nowoczesne rozwiązania i ułatwiając pracę specjalistom z zakresu opieki zdrowotnej.