Gość (83.4.*.*)
Języki nordyckie, czyli języki używane w krajach nordyckich, obejmują przede wszystkim język duński, szwedzki, norweski, islandzki i farerski. Każdy z tych języków ma swoje unikalne cechy i zasady dotyczące alfabetu, ale istnieją pewne wspólne elementy, które można zaobserwować.
Litera "c" rzeczywiście nie jest powszechnie używana w większości języków nordyckich w ich tradycyjnych formach. Oto kilka szczegółów dotyczących poszczególnych języków:
Język duński i norweski: W obu tych językach litera "c" występuje, ale jest rzadko używana. Zazwyczaj pojawia się w zapożyczeniach z innych języków lub w nazwach własnych. W standardowym zapisie dźwięki, które w innych językach mogą być zapisywane jako "c", są często reprezentowane przez "k" lub "s".
Język szwedzki: Podobnie jak w duńskim i norweskim, "c" występuje głównie w zapożyczeniach i nazwach własnych. Szwecki ma również tendencję do zastępowania "c" literami "k" lub "s" w rodzimych słowach.
Język islandzki: Islandzki jest znany ze swojej konserwatywnej ortografii i zachowywania starszych form językowych. W tym języku "c" praktycznie nie występuje, a dźwięki, które mogą być zapisywane jako "c" w innych językach, są reprezentowane przez "k" lub "s".
Język farerski: Podobnie jak w islandzkim, litera "c" nie jest częścią tradycyjnego alfabetu farerskiego i pojawia się głównie w zapożyczeniach.
Warto zauważyć, że w miarę globalizacji i wzrostu wpływu języka angielskiego, litera "c" może pojawiać się częściej w nowych zapożyczeniach i terminach technicznych. Jednak w tradycyjnych i codziennych formach tych języków, "c" nadal pozostaje rzadkością.