Rząd Polski na uchodźstwie, który działał podczas II wojny światowej, był kluczowym organem reprezentującym Polskę poza jej granicami po inwazji niemieckiej i sowieckiej w 1939 roku. W dniu wybuchu Powstania Warszawskiego, 1 sierpnia 1944 roku, rząd ten funkcjonował w Londynie. Skład rządu w tym czasie był następujący:
-
Premier i Naczelny Wódz: Stanisław Mikołajczyk - pełnił funkcję premiera od lipca 1943 roku, po śmierci generała Władysława Sikorskiego.
-
Minister Spraw Zagranicznych: Tadeusz Romer - zajmował się sprawami dyplomatycznymi i reprezentowaniem Polski na arenie międzynarodowej.
-
Minister Obrony Narodowej: generał Kazimierz Sosnkowski - był odpowiedzialny za sprawy wojskowe i współpracę z Armią Krajową.
-
Minister Spraw Wewnętrznych: Stanisław Jankowski - zajmował się sprawami wewnętrznymi i administracją rządową.
-
Minister Skarbu: Ludwik Grosfeld - odpowiadał za kwestie finansowe i gospodarcze.
-
Minister Sprawiedliwości: Herman Lieberman - zajmował się problematyką prawną i sądownictwem.
-
Minister Pracy i Opieki Społecznej: Jan Stańczyk - odpowiedzialny za politykę społeczną i pracowniczą.
-
Minister Oświaty i Wyznań Religijnych: Jan Kwapiński - zajmował się sprawami edukacyjnymi i religijnymi.
-
Minister Przemysłu, Handlu i Żeglugi: Jan Stańczyk - pełnił również funkcję ministra pracy i opieki społecznej.
-
Minister Rolnictwa i Reform Rolnych: Stanisław Mikołajczyk - pełnił również funkcję premiera.
Rząd ten, mimo że działał na uchodźstwie, starał się aktywnie wspierać Polskę i jej obywateli w kraju, szczególnie w kontekście działań wojennych i okupacji. Powstanie Warszawskie było jednym z kluczowych wydarzeń, które wpłynęły na jego działania i późniejsze decyzje polityczne.