Gość (37.30.*.*)
Metale ziem rzadkich, często błędnie nazywane „metalami ziem częstych”, to grupa 17 pierwiastków chemicznych, które obejmują skand (Sc), itr (Y) oraz 15 lantanowców, czyli: lantan (La), cer (Ce), prazeodym (Pr), neodym (Nd), promet (Pm), samar (Sm), europ (Eu), gadolin (Gd), terb (Tb), dysproz (Dy), holm (Ho), erb (Er), tul (Tm), iterb (Yb) oraz lutet (Lu).
Pomimo swojej nazwy, metale ziem rzadkich nie są aż tak rzadkie w skorupie ziemskiej, jak mogłoby się wydawać. Niektóre z nich, takie jak cer, są bardziej powszechne niż metale takie jak miedź czy ołów. Ich rzadkość wynika z tego, że są one trudne do wydobycia i przetwarzania, ponieważ często występują w postaci rozproszonych złóż, a ich separacja jest skomplikowana i kosztowna.
Te pierwiastki mają kluczowe znaczenie w nowoczesnej technologii. Są wykorzystywane w produkcji magnesów, katalizatorów, baterii, a także w przemyśle elektronicznym, optycznym i motoryzacyjnym. Na przykład neodym jest istotnym składnikiem silnych magnesów używanych w turbinach wiatrowych i twardych dyskach komputerowych, podczas gdy europ jest wykorzystywany w produkcji fosforów w ekranach telewizyjnych i monitorach.
Ciekawostką jest fakt, że Chiny dominują w produkcji i przetwarzaniu metali ziem rzadkich, co ma strategiczne znaczenie dla globalnej gospodarki. W związku z tym wiele krajów stara się rozwijać własne źródła tych surowców oraz technologie ich recyklingu.