Gość (5.172.*.*)
Decyzja Józefa Stalina o zawarciu paktu z Adolfem Hitlerem w 1939 roku była jednym z najbardziej kontrowersyjnych i strategicznie złożonych posunięć w historii XX wieku. Pakt Ribbentrop-Mołotow, formalnie znany jako pakt o nieagresji między III Rzeszą a Związkiem Radzieckim, był zaskakującym zwrotem wydarzeń, biorąc pod uwagę ideologiczne różnice między nazistowskimi Niemcami a komunistycznym Związkiem Radzieckim. Dlaczego więc Stalin zdecydował się na takie porozumienie?
Jednym z głównych powodów, dla których Stalin zdecydował się na pakt z Hitlerem, była chęć zyskania czasu na przygotowanie Związku Radzieckiego do ewentualnej wojny. Stalin zdawał sobie sprawę, że Armia Czerwona była w tym czasie nieprzygotowana do stawienia czoła potężnej machinie wojennej Niemiec. Pakt o nieagresji dawał ZSRR czas na wzmocnienie swoich sił zbrojnych i rozwinięcie przemysłu wojskowego.
Tajny protokół dołączony do paktu Ribbentrop-Mołotow przewidywał podział stref wpływów w Europie Wschodniej między Niemcy a ZSRR. Stalin chciał odzyskać terytoria, które Rosja utraciła po I wojnie światowej, takie jak kraje bałtyckie, część Polski czy Finlandia. Porozumienie z Hitlerem umożliwiło mu realizację tych ambicji terytorialnych bez konieczności natychmiastowej konfrontacji zbrojnej.
Stalin miał głęboką nieufność wobec państw zachodnich, takich jak Wielka Brytania i Francja. Uważał, że te kraje nie są skłonne do zawarcia sojuszu z ZSRR przeciwko Niemcom i że mogą próbować skierować agresję Hitlera na wschód, przeciwko Związkowi Radzieckiemu. Wobec braku wiarygodnych sojuszy z Zachodem, porozumienie z Hitlerem wydawało się dla Stalina bardziej pragmatycznym wyborem.
Chociaż Hitler i Stalin reprezentowali skrajnie różne ideologie, Stalin wykazał się pewną elastycznością ideologiczną, kierując się raczej pragmatyzmem niż dogmatyzmem. W polityce międzynarodowej często liczy się bardziej realpolitik niż ideologiczne zbieżności, a pakt z Hitlerem był tego doskonałym przykładem.
Warto dodać, że pakt Ribbentrop-Mołotow był szokiem dla wielu komunistów na całym świecie, którzy musieli pogodzić się z faktem, że ich lider zawarł porozumienie z jednym z największych wrogów ideologicznych komunizmu. Dla wielu z nich było to trudne do zaakceptowania i wymagało sporej dawki partyjnej dyscypliny.
Podsumowując, decyzja Stalina o zawarciu paktu z Hitlerem była skomplikowana i opierała się na szeregu czynników strategicznych, terytorialnych i politycznych. Była to decyzja, która miała dalekosiężne konsekwencje dla losów Europy i świata, prowadząc ostatecznie do wybuchu II wojny światowej.