Gość (37.30.*.*)
Mit o Odyseuszu, królu Itaki, to jedna z najbardziej fundamentalnych i inspirujących opowieści w całej mitologii greckiej, a zarazem kamień węgielny literatury europejskiej. Historia ta, uwieczniona przez Homera w eposie "Odyseja", jest nie tylko pasjonującą sagą przygodową, ale przede wszystkim głęboką metaforą ludzkiego życia, poszukiwania tożsamości i niezłomnej wierności.
Odyseusz, syn Laertesa i król Itaki, jest postacią, która uosabia grecki ideał bohatera, ale w sposób nieco inny niż herosi tacy jak Achilles czy Herakles. Choć jest odważny i silny, jego największą zaletą jest spryt (gr. métis) i inteligencja. To właśnie dzięki swojej przebiegłości i pomysłowości zyskał przydomek polýtropos, czyli "wieloskrętny" lub "pokrętny".
Jego sława jako genialnego stratega narodziła się już podczas wojny trojańskiej, kiedy to wpadł na pomysł budowy konia trojańskiego, co ostatecznie przesądziło o zwycięstwie Greków i upadku Troi.
Po dziesięciu latach oblężenia Troi, Odyseusz wyruszył w drogę powrotną do domu, do swojej wiernej żony Penelopy i syna Telemacha. Podróż, która miała zająć zaledwie dwa tygodnie, rozciągnęła się na kolejne dziesięć lat, stając się epicką tułaczką, pełną boskiego gniewu i śmiertelnych niebezpieczeństw.
Długa i męcząca wędrówka była w dużej mierze wynikiem gniewu boga morza, Posejdona, którego syna, cyklopa Polifema, Odyseusz oślepił, ratując siebie i swoich towarzyszy.
Tułaczka Odyseusza to seria dramatycznych i symbolicznych spotkań, z których każde wystawiało na próbę jego charakter i determinację:
Ostatecznie, dzięki pomocy Feaków, Odyseusz dociera do rodzinnej Itaki. Przybywa incognito, przebrany za żebraka, co jest kolejnym dowodem jego sprytu i ostrożności. Zastaje dom opanowany przez licznych i aroganckich zalotników, którzy marnotrawią jego majątek i próbują zmusić Penelopę do ponownego zamążpójścia.
Wraz z synem Telemachem i wiernymi sługami, Odyseusz dokonuje krwawej zemsty, zabijając wszystkich zalotników. Po ostatecznym udowodnieniu Penelopie, że jest jej mężem (dzięki znajomości tajemnicy ich łoża), odzyskuje władzę, dom i spokój.
Mit o Odyseuszu wykracza daleko poza ramy mitologii, stając się jednym z najważniejszych archetypów w kulturze europejskiej.
Odyseusz jest uosobieniem homo viator – człowieka wędrującego, który nieustannie dąży do celu, mimo przeciwności losu. Jego podróż jest uniwersalną metaforą życiowej wędrówki każdego człowieka, pełnej prób, błędów i doświadczeń, które kształtują mądrość i tożsamość.
Wpływ "Odysei" na kulturę jest nie do przecenienia. Samo słowo "odyseja" stało się synonimem długiej, pełnej przygód i wyzwań wędrówki.
Mit o Odyseuszu pozostaje aktualny, ponieważ uczy o wartości wytrwałości, znaczeniu domu oraz o tym, że nawet najsprytniejszy człowiek nie jest wolny od błędów i konsekwencji swojego gniewu. To opowieść o heroicznej walce człowieka z losem, bogami i własnymi słabościami, by ostatecznie odnaleźć drogę do swojej "Itaki".