Dyskwalifikacja Joosta Kleina, reprezentanta Holandii, z finału Konkursu Piosenki Eurowizji 2024 w Malmö była wydarzeniem bezprecedensowym i wywołała jedną z największych kontrowersji w historii konkursu. Decyzja Europejskiej Unii Nadawców (EBU) zapadła na kilka godzin przed Wielkim Finałem, a jej uzasadnienie i okoliczności stały się przedmiotem gorącej debaty.

Oto szczegółowe argumenty, które pojawiły się po obu stronach tej sprawy.

Argumenty za dyskwalifikacją (Stanowisko EBU)

Europejska Unia Nadawców (EBU), organizator Konkursu Piosenki Eurowizji, podjęła decyzję o wykluczeniu Joosta Kleina, opierając się na kilku kluczowych przesłankach:

1. Naruszenie polityki zerowej tolerancji

Głównym i oficjalnym powodem dyskwalifikacji było uznanie zachowania artysty za naruszenie zasad konkursu i polityki zerowej tolerancji dla niewłaściwego zachowania. EBU podkreśliła swoje zobowiązanie do zapewnienia bezpiecznego środowiska pracy dla wszystkich pracowników.

2. Skarga i wszczęcie dochodzenia przez policję

Dyskwalifikacja nastąpiła po złożeniu skargi przez kobietę z ekipy produkcyjnej (fotografkę/kamerzystkę) w związku z incydentem, do którego doszło po występie Kleina w czwartkowym półfinale. Szwedzka policja wszczęła w tej sprawie dochodzenie, początkowo klasyfikowane jako "bezprawne groźby" lub przemoc.

3. Konieczność zachowania integralności konkursu

EBU oświadczyła, że w związku z trwającym postępowaniem prawnym "nie byłoby właściwe, aby kontynuował on udział w Konkursie". Decyzja ta miała na celu ochronę procesu konkursowego i jego reputacji w obliczu poważnych zarzutów, nawet jeśli ostateczny werdykt prawny jeszcze nie zapadł.

4. Charakter incydentu (według doniesień medialnych)

Choć EBU nie podała szczegółów, w mediach pojawiły się doniesienia, że incydent polegał na tym, że Joost Klein miał wykonać "zamach pięścią" lub użyć przemocy w stronę kamerzystki/fotografki, co mogło uszkodzić jej sprzęt. Dla organizatorów, sam akt agresji lub groźby, niezależnie od stopnia obrażeń, stanowił wystarczające naruszenie.

Argumenty przeciw dyskwalifikacji (Stanowisko AVROTROS i obrony artysty)

Holenderski nadawca publiczny AVROTROS oraz sam Joost Klein i jego obrońcy uznali decyzję EBU za niesprawiedliwą i nieproporcjonalną.

1. Nieproporcjonalność kary

AVROTROS natychmiast po ogłoszeniu decyzji wydał oświadczenie, w którym uznał dyskwalifikację za "nieproporcjonalną" do zaistniałej sytuacji i wyraził "szok" z powodu jej surowości. Argumentowano, że wykluczenie z finału, zwłaszcza dla jednego z faworytów, było zbyt drastyczną karą.

2. Brak fizycznego kontaktu z osobą

Według oświadczenia AVROTROS, incydent polegał na wykonaniu przez Joosta Kleina "grożącego ruchu w stronę kamery", ale artysta nie dotknął kamerzystki. Argumentowano, że nie doszło do fizycznej napaści na osobę, a jedynie do reakcji na kamerę, co powinno skutkować łagodniejszą karą, np. upomnieniem lub grzywną.

3. Naruszenie ustaleń o filmowaniu

Holenderski nadawca podkreślił, że incydent miał miejsce, gdy Joost Klein schodził ze sceny i spieszył się do green roomu. Artysta miał wielokrotnie nalegać, że nie chce być w tym momencie filmowany, a jego prośby nie zostały uszanowane, co doprowadziło do jego reakcji. Stanowisko to sugerowało, że artysta działał w obronie swojej prywatności i w reakcji na złamanie wcześniejszych ustaleń.

4. Ostateczny wynik śledztwa prokuratury

Kluczowym argumentem przeciwko dyskwalifikacji stało się późniejsze rozstrzygnięcie sprawy przez szwedzką prokuraturę. W sierpniu 2024 roku (kilka miesięcy po konkursie) śledztwo zostało zamknięte z powodu braku dowodów na to, że czyn Kleina mógł wywołać poważny strach lub że artysta miał taki zamiar. Choć potwierdzono, że Klein uderzył w kamerę, prokuratura uznała, że nie doszło do przestępstwa. Ten fakt wzmocnił argument o nieproporcjonalności i przedwczesności decyzji EBU.

5. Kontekst napięć w Malmö

Niektórzy fani i komentatorzy sugerowali, że decyzja EBU mogła być podyktowana szerszymi napięciami w trakcie Eurowizji 2024, zwłaszcza w kontekście kontrowersji związanych z udziałem Izraela, na co Joost Klein wcześniej zwracał uwagę. Choć EBU wyraźnie zaprzeczyła, by incydent dotyczył jakiegokolwiek innego artysty lub delegacji, ogólna atmosfera mogła mieć wpływ na surowość i szybkość podjętej decyzji.

Podsumowanie

Dyskwalifikacja Joosta Kleina była wynikiem zderzenia twardej polityki organizacyjnej EBU ("zero tolerancji" dla niewłaściwego zachowania) z kontrowersyjną naturą samego incydentu.

• Argumenty za dyskwalifikacją opierały się na oficjalnej skardze, wszczęciu dochodzenia przez policję oraz bezwzględnym stosowaniu zasad mających chronić bezpieczeństwo pracowników.
• Argumenty przeciw dyskwalifikacji koncentrowały się na braku proporcjonalności kary, braku fizycznego kontaktu z osobą (uderzenie w kamerę, a nie w człowieka) oraz na fakcie, że artysta działał w reakcji na naruszenie jego prywatności.

Ostateczne zamknięcie śledztwa przez prokuraturę z powodu braku dowodów na popełnienie przestępstwa, choć nie unieważniło decyzji EBU (która jest decyzją wewnętrzną konkursu), stało się dla holenderskiego nadawcy i fanów ostatecznym dowodem na to, że dyskwalifikacja była zbyt pochopna i surowa.