Gość (37.30.*.*)
Tadeusz Chmielewski stworzył film fabularny pod tytułem „Wśród nocnej ciszy”.
Jest to polski film kryminalny z 1978 roku, który sam Chmielewski wyreżyserował i do którego napisał scenariusz. Obraz ten, oparty na powieści Ladislava Fuksa pod tytułem „Śledztwo prowadzi radca Heumann” (oryg. Příběh kriminálního rady), stanowił dość zaskakujący element w dorobku reżysera, który był znany głównie z lekkich i bezpretensjonalnych komedii, takich jak „Ewa chce spać” czy „Jak rozpętałem drugą wojnę światową”.
„Wśród nocnej ciszy” to mroczna i psychologiczna opowieść o poszukiwaniach seryjnego mordercy dzieci w położonym nad rzeką miasteczku w przedwojennej Polsce. Film wyróżnia się niezwykle gęstą, niepokojącą atmosferą, która sprawiła, że bywa on nazywany jednym z najlepszych polskich kryminałów w historii kina, a nawet „najlepszym polskim kryminałem skandynawskim”, biorąc pod uwagę jego klimat i psychologiczną głębię.
Kluczowe informacje o filmie:
Film opowiada o komisarzu Teofilu Hermanie, który prowadzi śledztwo w sprawie morderstw dzieci, zmagając się jednocześnie z presją mieszkańców, cyniczną prasą i politykami. Równolegle jego nastoletni syn Wiktor rozpoczyna własne, tragiczne w skutkach, śledztwo.
Chociaż Tadeusz Chmielewski zasłynął jako twórca komedii, to „Wśród nocnej ciszy” nie był jego pierwszym kontaktem z kinem sensacyjnym. Wcześniej zrealizował jeden z pierwszych powojennych filmów sensacyjnych w Polsce, czyli „Dwaj panowie N.” z 1961 roku. Kryminał z 1978 roku udowodnił jednak, że Chmielewski był mistrzem kina gatunkowego, potrafiącym doskonale odnaleźć się w zupełnie innej konwencji niż ta, z którą był najczęściej kojarzony.