"Spolerioza" nie jest rozpoznawaną ani oficjalną nazwą medyczną żadnej choroby czy schorzenia. Najprawdopodobniej jest to błąd ortograficzny lub fonetyczny, który powstał w wyniku nieprawidłowego zapisu innej, bardzo powszechnej wady postawy, jaką jest skolioza (łac. scoliosis).

Ponieważ skolioza jest najczęstszym i najbardziej prawdopodobnym schorzeniem, które użytkownik miał na myśli, poniżej znajduje się szczegółowe wyjaśnienie tego problemu.

Co to jest skolioza? Trójpłaszczyznowe skrzywienie kręgosłupa

Skolioza, często potocznie określana jako boczne skrzywienie kręgosłupa, jest w rzeczywistości znacznie bardziej złożoną deformacją. Jest to trójpłaszczyznowe skrzywienie kręgosłupa, co oznacza, że obejmuje zaburzenia w trzech wymiarach jednocześnie:

1. Płaszczyzna czołowa (boczna): Kręgosłup wygina się na boki, przyjmując kształt litery „C” (jedna krzywizna) lub „S” (dwie krzywizny).
2. Płaszczyzna strzałkowa (przednio-tylna): Zmianie ulegają naturalne krzywizny kręgosłupa (lordoza i kifoza).
3. Płaszczyzna poprzeczna (rotacja): Dochodzi do rotacji i torsji kręgów względem siebie, co jest kluczowym elementem skoliozy i prowadzi do powstania tzw. garbu żebrowego lub wału lędźwiowego.

O skoliozie mówimy, gdy kąt skrzywienia kręgosłupa, mierzony metodą Cobba na zdjęciu rentgenowskim, przekracza 10 stopni. Mniejsze wartości są zwykle określane jako postawa skoliotyczna i wymagają obserwacji oraz ćwiczeń korekcyjnych.

Rodzaje i przyczyny powstawania skoliozy

W zdecydowanej większości przypadków (około 80%) mamy do czynienia ze skoliozą idiopatyczną (o nieznanej przyczynie). Najczęściej rozwija się ona w okresie intensywnego wzrostu, czyli w wieku dojrzewania.

Klasyfikacja ze względu na wiek wystąpienia:

• Skolioza wczesnodziecięca: do 3. roku życia.
• Skolioza dziecięca: między 3. a 10. rokiem życia.
• Skolioza młodzieńcza: powyżej 10. roku życia, w okresie dorastania.

Inne przyczyny (skoliozy wtórne):

Choć rzadsze, skoliozy mogą być wynikiem innych problemów zdrowotnych. Należą do nich:

• Wady wrodzone (np. nieprawidłowa budowa kręgów).
• Choroby neurologiczne (np. porażenie mózgowe, dystrofia mięśniowa).
• Różna długość kończyn dolnych.
• Zwyrodnienia stawów lub inne przewlekłe choroby.
• Czynniki genetyczne (choć nie jest to proste dziedziczenie, uwarunkowania genetyczne mogą zwiększać ryzyko).

Najważniejsze objawy skoliozy

W początkowych, łagodnych stadiach skolioza może być bezobjawowa i nie powodować bólu. W miarę progresji skrzywienia, objawy stają się bardziej widoczne i uciążliwe.

Objawy widoczne w postawie:

• Asymetria barków: jedno ramię wydaje się wyższe od drugiego.
• Asymetria łopatek: jedna łopatka jest bardziej odstająca lub położona wyżej.
• Asymetria talii (trójkątów taliowych): przestrzeń między ramieniem a talią jest nierówna po obu stronach.
• Wystający garb żebrowy (lub wał lędźwiowy) widoczny przy pochyleniu się do przodu (tzw. test Adamsa).
• Pochylenie tułowia na jedną stronę.
• Nienaturalny chód.

Objawy bólowe i funkcjonalne:

• Ból pleców, zwłaszcza w odcinku piersiowym lub lędźwiowym.
• Osłabienie mięśni tułowia.
• W zaawansowanych przypadkach: trudności z oddychaniem lub problemy z układem krążenia, wynikające z ucisku na narządy wewnętrzne przez zdeformowaną klatkę piersiową.

Leczenie i postępowanie ze skoliozą

Sposób leczenia skoliozy jest ściśle uzależniony od stopnia zaawansowania skrzywienia (kąta Cobba), wieku pacjenta i ryzyka progresji.

1. Obserwacja i ćwiczenia (kąt Cobba < 25 stopni)

W przypadku łagodnych skrzywień (poniżej 24-25 stopni) kluczowe jest regularne monitorowanie i wdrożenie indywidualnie dobranej gimnastyki korekcyjnej. Celem jest wzmocnienie mięśni stabilizujących kręgosłup i powstrzymanie progresji wady.

2. Gorset ortopedyczny (kąt Cobba 25–40 stopni)

Gdy skrzywienie jest umiarkowane i istnieje ryzyko jego pogłębiania, zwłaszcza u rosnących dzieci i młodzieży, stosuje się gorsety ortopedyczne. Gorset ma za zadanie mechanicznie korygować postawę i zapobiegać dalszemu narastaniu deformacji.

3. Leczenie operacyjne (kąt Cobba > 40–50 stopni)

Leczenie chirurgiczne jest rozważane w przypadku zaawansowanych skolioz, które nie poddają się leczeniu zachowawczemu i zagrażają zdrowiu pacjenta (np. poprzez ucisk na narządy wewnętrzne). Operacja polega na stabilizacji i korekcji kręgosłupa za pomocą specjalnych implantów.

Pamiętaj: Wczesne rozpoznanie i podjęcie terapii pod okiem lekarza ortopedy i fizjoterapeuty jest kluczowe dla osiągnięcia korzystnych wyników leczenia.